De muziek van Nino Rota is alom bekend, niet alleen bij muziek liefhebbers maar vooral bij cinofielen of gewoon fans van Italiaanse films en dan vooral die van Federico Fellini want voor hem schreef Rota heel veel. Ook ik heb het een en ander van Nino Rota in de kast staan, maar “Parlami di me” is toch weer een welkome aanvulling door de geweldige uitvoering van de bekende nummers. Zangeres Cristina Zavalloni (Bologna, 1973) een mezzo sopraan is zowel actief in de wereld van klassieke muziek als in de jazzwereld, ze werkte onder andere met de pianisten Jason Moran en Uri Caine en met klarinettist Gabrielle Mirabassi die ook op dit album is te horen. Behalve jazz en klassiek, geniet ook experimentele of avant-garde muziek haar aandacht, zo werkte zij vaak samen met de Nederlandse componist Louis Andriessen ( 1939-2021). Haar stem, zowel klassiek geschoold als thuis in de jazz is eigenlijk ideaal voor de muziek van Rota die ook zweeft tussen die twee genres. Ze word hier begeleid door Gabriele Mirabassi op klarinet, Massimo Morgani op trombone, Cristiano Arcelli op sopraansax en Manuel Magrini op piano en het ClaraEnsemble dat bestaat uit Mattia Petrilli (fluit), Stefano Senni (contrabas), Federica Vignoni (viool), Massimiliano Canneto (viool), Riccardo Savinelli (altviool) en Luca Bacelli (cello).

Natuurlijk komen we hier weer veel bekende nummers tegen uit de films van Fellini (5), Wertmuller (2), Visconti (2), Zeffirelli (1) en Zavalloni (2), allemaal klassiekers in het filmgenre mede door de prachtige muziek van Nino Rota. De welluidende stem van Cristina Zavalloni met de begeleiding van een viertal top jazz muzikanten en het gerenommeerde Clara Ensemble zorgen voor een uitermate geslaagde uitvoering van deze inmiddels als klassiek te beoordelen composities. Het album vangt aan met “Gelsomina” uit de film La Strada van Frederico Fellini, het heerlijke stemgeluid van Cristina sluit perfect aan bij het fijnzinnige pianospel van Manuel, super. Een heel ander geluid horen we in “Canzone arrabbiata” uit de film D’amore e d’anarchia van Lina Wertmüller met een hoofdrol voor de trombonist Massimo Morganti. Heel bekend is “Parlami di me”uit Amarcord van Fellini, een melodie die je onmiddellijk mee kunt neuriën. Mooi is ook het instrumentale “Valzer del commiato” uit Il Gattopardo van Luchino Visconti. Een van de absolute hoogtepunten is zondermeer het bekende “La Dolce Vita” uit de gelijknamige film van Fellini, alweer zo’n melodie die je nooit vergeet en voorgoed in je hoofd blijft zitten. In “Lámore di Rocco” uit Rocco e i suoi fratelli van Visconti speelt alleen Manuel Morganti , zijn pianospel voert je mee naar een andere wereld.

Vrolijk en bijna kolderiek is “Viva la papa col pomodoro” uit Giornalino di Giamburrasca van Lina Wertmüller, een en al humor, geweldig wat Cristina hier laat horen. In “Ai giochi addio” uit Romeo e Giulietta van Franco Zeffirelli horen we naast Cristina alleen het jazz quartet, heerlijke muziek waarop het aangenaam wegdromen is. Het enige nummer dat niet uit een film stamt en ook niet is geschreven door Rota is “Prova Tu” van Cristina Zavalloni, een meeslepend nummer waarop ze wederom wordt begeleid door het quartet met Cristiano Arcelli op sopraansax in de hoofdrol. Het elfde en laatste nummer op dit fraaie album is “Pin penin” uit Il Casanova van natuurlijk Fellini, een mooie romantische afsluiter een regelrechte aanrader dit album !

Jan van Leersum.